TA AITIA TOY EΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ

Πέρα όμως από τη μαζική αποκαθήλωση του πολιτικού κατεστημένου στα ματιά των πολιτών της , η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας περιλαμβάνει , την ταυτόχρονη διαβρωτική σύγκληση μιας σειράς απαξιωτικών διεργασιών, σε όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής . Για παράδειγμα ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται τα Εθνικά Θέματα και το μεταναστευτικό σε συνδυασμό με την νέα «αντίληψη» με την οποία ευνουχίζεται  το μάθημα της Ιστορίας και την ταυτόχρονη άρνηση του Εθνικού Αυτοπροσδιορισμού, την οποία «αβαντάρει» μεγάλο μέρος του πολιτικού κατεστημένου – ακαδημαϊκού,  εκπαιδευτικού, πολιτιστικού κ.λ.π – προκαλούν γενικευμένη λαϊκή οργή , ανάμεικτη με αισθήματα εγκατάλειψης και προδοσίας. Αλλά και το καθολικό ξεχαρβάλωμα και η γραφειοκρατία της κρατικής μηχανής, η υποκουλτούρα των ΜΜΕ και η έξαρση της εγκληματικότητας , συμπληρώνουν ένα σκηνικό καθημερινότητας που προκαλεί υπαρξιακή ασφυξία.

 Δεν είναι λοιπόν μόνο η Οικονομική κατάρρευση – που άρχισε  το 1981 με την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ του λαϊκιστή – μαρξιστή Ανδρέα Παπανδρέου (+) και επιδεινώθηκε κατά την διακυβέρνηση του ανεύθυνου «ανεψιού» Καραμανλή  το πρόβλημα της Ελλάδας παρά το ότι η «σοσιαλιστική λαίλαοπα» της περιόδου 1981 -2003, κατόρθωσε και διέβρωσε το αξιακό σύστημα της ελληνικής κοινωνίας με αποτέλεσμα σήμερα να έχει ξεσπάσει η συνισταμένη όλων των αποσαθρωτικών δυνάμεων που για χρόνια δούλευαν υπόγεια.

TO EΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΡΑΜΑ

Η χώρα έχει παραδοθεί από τους Εθνοπροδότες στην ασυδοσία των αγορών και στο καθεστώς διακυβέρνησης από τους παγκόσμιους τοκογλύφους της μνηνονιακής επιτήρησης.

Σε μιά άλλη χώρα που θα είχε απλά «πέσει έξω» σε οικονομικό επίπεδο , το αναμενόμενο θα ήταν μια αλλαγή στην πολιτική ηγεσία που θα έφερνε την εξουσία  σ’ εκείνον που θα παρουσίαζε  το καλύτερο πρόγραμμα διαφυγής και ανάκαμψης απο την κρίση.

Στην Ελλάδα όμως το  πρόβλημα είναι πολύ πιο δυσεπίλυτο και ασυγκριτα σοβαρό.

Πρώτον : στους κόλπους του υπαρκτού πολιτικού κατεστημένου της χώρας δεν φαίνεται να υπάρχει κανένας φορέας που να διαθέτει ειλικρινή και αξιόπιστη πρόταση  αν’απτυξης και απεγκλωβισμού από την μέγγενη των δανειστών μας

Δεύτερον : η γενικευμένη διαφθορά του πολιτικού κόσμου και η ατιμωρησία των ενόχων της κρίσης και των διαφόρων σκανδάλων, έχουν πείσει και τον τελεταίο πολίτη ότι είναι αδύνατο η οποια λύση στα προβληματά του μπορεί να έλθει από το ίδιο το κατεστημένο που τα δημιούργησε.

Τρίτον : η αδιαφορία και ο κινυσμός , η υποκρισία και το ψέμα, η προκληρικότητα και η προχειρότητα που μετέρχεται η πολιτική ελίτ  στην προσπάθεια να αποφύγει «τον πνιγμό» της , πατώντας για σωσίβιο πάνω στο σβέρκο των πολιτών , μόνο αηδία και συσσωρευμένη οργή προλαλούν ...

" ΝΕΧUS "

Vasily Zaytsev

Τα πραγματικά γεγονότα.
1942-1943. Γερμανοί και Σοβιετικοί βρίσκονται αντιμέτωποι με αδυσώπητες συνθήκες, αντιμέτωποι σε μια από τις πιο σκληρές συγκρούσεις του περασμένου αιώνα, στην μάχη του Στάλιγκραντ.
Τα ερείπια της άλλοτε κραταιάς πόλης, αποτέλεσαν εξαιρετικό πεδίο δράσης των ελεύθερων σκοπευτών του Ερυθρού στρατού, καθώς οι Σοβιετικοί ανακάλυψαν ότι η δράση τους έφερνε σημαντικά προβλήματα στην διοίκηση των αντίπαλων γερμανικών στρατευμάτων.

Είδωλο των Σοβιετικών ελεύθερων σκοπευτών ήταν ο αρχιλοχίας Βασίλι Ζάιτσεφ (που σημαίνει «λαγός») της 284 Μεραρχίας Πεζικού, κυνηγός στο επάγγελμα πριν καταταγεί στον στρατό.
Ο Ζάιτσεφ, δεν ήταν ο δεινότερος Σοβιετικός σκοπευτής. Τα πρωτεία κατείχε ένας άλλος συνάδελφός του που αποκαλείτο απλώς «Ζικάν».
Αυτό που έκανε τον Ζάιτσεφ να ξεχωρίζει, ήταν η δημοσιότητα που έλαβαν οι σκοπευτικές του ικανότητες από τους πολιτικούς κομισάριους, καθώς και το σχολείο ελεύθερων σκοπευτών που του ανατέθηκε από τον στρατηγό Βασίλι Τσούνκοφ.

Οι «λαγοί» του Ζάιτσεφ κατόρθωσαν αν επιφέρουν πλήγματα τόσο στο γερμανικό ηθικο όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό ανώτερων αξιωματικών, θέτοντας κύριο στόχο τους την εξόντωση του περιβόητου ελεύθερου σκοπευτή.

Με επείγον σήμα ζητήθηκε από το Βερολίνο να αποσταλεί στο Στάλιγκραντ ο ικανότερος σκοπευτής του Γ Ράιχ. Έτσι έφτασε στην βομβαρδισμένη πόλη ο συνταγματάρχης των SS Χάιντς φον Κρούπ Θόρβαλντ, που θεωρείτο σκοπευτής φαινόμενο.Για τον Ζάιτσεφ ο Θόρβαλντ αντιπροσώπευε μια μεγάλη πρόκληση και
πέρασε πολλές νύχτες με τους βοηθούς του, ψάχνοντας να βρει τρόπο να ανακαλύψουν το σημείο που θα καραδοκούσε ο Γερμανός ελεύθερος σκοπευτής. Αυτό κράτησε αρκετές μέρες, μέχρι που ανακαλύφθηκε το πτώμα του Γεωργιανού σκοπευτή Μπαουγκτέρις με μια σφαίρα στην δεξιά οφθαλμική κόχη. Τρεις μέρες αργότερα ο Σιβηριανός σκοπευτής Μορόζοφ σκοτώθηκε με πανομοιότυπο τρόπο και εξ ίσου ο παρατηρητής Σάιχιν, τραυματίστηκε σοβαρά στον λαιμό.

Ο Θόρβαλντ είχε ρίξει το γάντι, προκαλώντας σε αναμέτρηση τον Ζάιτσεφ, κοντά στην πλατεία της «9ης Ιανουαρίου», όπου είχε κρυφτεί αριστοτεχνικά.Ο Ζάιτσεφ που είχε μαζί του ως παρατηρητή τον Νικολάι Κουλίκοφ και τον κομισάριο Ντανίλοφ επέλεξε μια θέση ανατολικά της πλατείας που του έδινε την δυνατότητα για εκτενή θέα και προσπάθησε να καταγράψει και την παραμικρή λεπτομέρεια.

Την Τρίτη μέρα, αντιλήφθηκαν την κίνηση ενός γερμανικού κράνους πίσω από έναν τοίχο. Ο Ντανίλοφ πετάχτηκε για ένα δευτερόλεπτο πάνω φωνάζοντας «Τον είδα! Θα σας δείξω που είναι!», όταν μια βολίδα τον χτύπησε στο στήθος.
Από τη φορά του τραύματος ο Ζάιτσεφ αντιλήφθηκε ότι ο Θόρβαλντ βρισκόταν ευθεία μπροστά κι όχι μακρύτερα από δέκα μέτρα από τον τοίχο που είχε εμφανιστεί το κράνος πίσω από ένα κομμάτι στρεβλωμένης χαλύβδινης πλάκας.
Αλλά έτσι είχε παραβιάσει τον υπ αριθμόν ένα κανόνα του ελεύθερου σκοπευτή: να μη βάλει ποτέ πολλές φορές από την ίδια θέση.

Την επόμενη μέρα, κρυμμένος πίσω από ένα κενό βλήμα όλμου είπε στον Κουλίκοφ να σηκώσει το κράνος του λίγο πάνω απ το χαράκωμα. Ακούστηκε ένας υπόκωφος πυροβολισμός, το κράνος τρυπήθηκε και ο Ζάιτσεφ πρόλαβε να δει μια φευγαλέα λάμψη μέσα απ την κρυψώνα που είχε υποπτευθεί. Σκοπεύοντας λίγο ψηλότερα πυροβόλησε και ο ίδιος έπειτα από τέσσερα δευτερόλεπτα, τον χρόνο που κάνει ένας επιδέξιος σκοπευτής να οπλίσει το Kar 98k και να φέρει την διόπτρα στο μάτι του.

Ο Ζάιτσεφ και ο Κουλίκοφ περίμεναν την νύχτα μέχρι να τολμήσουν να κινηθούν προς την κρυψώνα του Θόρβαλντ. Εκεί, βρήκαν τον συνταγματάρχη νεκρό, με το κεφάλι διαλυμένο.

Ο Ζάιτσεφ ερωτεύτηκε τη σκοπεύτρια Τάνια Τσέρνοβα. Ο έρωτάς τους είχε άδοξο τέλος καθώς η Τσέρνοβα έπειτα από ατύχημα κατά την αποτυχημένη της προσπάθεια να σκοτώσει τον στρατάρχη Πάουλους, πήρε ασαφείς πληροφορίες για τον θάνατο του Ζάιτσεφ και οδηγήθηκε σε κατάθλιψη ενόσω νοσηλευόταν.
Ο Ζάιτσεφ πίστεψε το ίδιο για την σύντροφό του.
Η Τσέρνοβα ανακάλυψε την αλήθεια το 1969!
Η Ταινία:
Το ερωτικό τρίγωνο που εμφανίζεται στην ταινία Ζάιτσεφ-Τσέρνοβα-Ντανίλοφ, αποτελεί μάλλον υπερβολικό στοιχείο του σκηνοθέτη.
Γενικά από πλευράς ιστορικής ακρίβειας το υλικό της ταινίας είναι μέσα στα πλαίσια της ακρίβειας με εξαίρεση το ερωτικό τρίγωνο που αναφέραμε και η αντικατάσταση του ονόματος του πραγματικού γερμανού σκοπευτή Χάιντς φον Κρούπ Θόρβαλντ με εκείνο του ταγματάρχη των Waffen SS Κένινγκ.